Osobowość twórcza

Andrzej Bubrowiecki „Sekrety kreatywnego myślenia” (fragment):

Czy istnieje osobowość twórcza?

Obserwując specyfikę myślenia i działania ludzi, można stwierdzić, że istnieją pewne cechy ich szeroko rozumianej osobowości, które sprzyjają niewątpliwie kreatywnemu, twórczemu myśleniu i działaniu.

Osoby twórcze charakteryzuje otwartość myślenia. Pozwala ona na łatwe pokonywanie nawykowych sposobów analizowania problemów, na wyjście poza dotychczasowe doświadczenia. Sprzyja wstępnej akceptacji rożnych nowych pomysłów i źródeł informacji. Otwartość myślenia odgrywa szczególnie ważną rolę w początkowych etapach pracy nad problemem, kiedy to konieczna jest koncentracja na wielu rożnych hipotezach i traktowanie ich jako równowartościowych.

W chwili generowania pomysłów osobowość twórczą charakteryzuje niezależność. Gwarantuje ona niepoddawanie się modom, naciskom, konwencjonalnemu sposobowi myślenia czy „jedynie słusznym procedurom”.

Trzecią ważną cechą osobowości twórczej jest wytrwałość. To

umiejętność niepoddawanie się niepowodzeniom. Są one analizowane i traktowane jako potrzebne elementy osiągania celu. Dzięki wytrwałości proces twórczy rozwija się bez względu na przeszkody, negatywne oceny otoczenia i słabnącą motywację twórczą.

I wreszcie do osiągnięcia zamierzonego celu konieczna jest wysoka motywacja. Nie jest ona co prawda stałym elementem osobowości, ale omawiając osobowość twórczą, nie sposób o niej nie wspomnieć.

Rozwiązanie problemu musi być dla nas ważne. Podniesiemy naszą motywację i będziemy utrzymywać ją na odpowiednio wysokim poziomie, jeżeli odpowiemy sobie na pytania:

● Co chcę osiągnąć?

● Co zmieni się w moim życiu na lepsze po osiągnięciu tego?

● Kto, oprócz mnie, będzie miał z tego korzyść?

● Do czego jest mi to potrzebne?

Co ciekawe, nie ma żadnych badań, które uzależniałyby większe

zdolności twórcze od większej inteligencji. Obecnie przyjmuje się w psychologii twórczości tak zwaną hipotezę progu. Pozytywny związek między miarami twórczości i inteligencji występuje u osób, których poziom inteligencji nie przekracza najwyższych wartości.

Według Edwarda de Bono – możliwości kreatywnego myślenia może wykorzystać w pełni tylko taki człowiek, który:

● Ma zaufanie do własnej umiejętności myślenia.

● Potrafi świadomie zebrać się do myślenia i skupić na konkretnej sprawie.

● Zawsze potrafi zdefiniować cel swojego namysłu i określić, w jaki sposób zamierza go osiągnąć.

● Zdaje sobie sprawę z tego, że jakiekolwiek podejście do określonej sprawy czy sposób widzenia sytuacji jest tylko jednym z możliwych podejść czy sposobów, z których większość nie przyszła mu do głowy.

● Potrafi docenić to, co osiągnął, nawet jeżeli jest to tylko świadomość, że problem wymaga dalszego namysłu.

● Uważa, że myślenie jest sztuką, w której warto się doskonalić i której trzeba się przyglądać.

Modelowanie strategii i działań ludzi będących symbolem twórczości, kreatywności w rożnych dziedzinach życia pozwala nam wyodrębnić zasady, jakie ci ludzie wykorzystywali. Największym z największych niewątpliwie był Leonardo da Vinci. Michael Gelb w znakomitej książce „Myśleć jak Leonardo da Vinci” podaje siedem zasad twórczego życia w stylu Leonarda:

● Nienasycona ciekawość życia i nieugaszone pragnienie ciągłej nauki.

● Konsekwentne sprawdzanie wiedzy drogą doświadczeń, wytrwałości i gotowości do uczenia się na błędach.

● Nieustanne wyostrzanie zmysłów.

● Gotowość do zaakceptowania wieloznaczności, paradoksu i niepewności.

● Dochodzenie do równowagi pomiędzy nauką a sztuką, logiką

a wyobraźnią. Myślenie „całym mózgiem”.

● Kształtowanie kondycji fizycznej, oburęczności i postawy ciała.

● Poznanie i zrozumienie więzi łączących wszystkie rzeczy i zjawiska.

 

Aby coś wynaleźć, wystarczy odrobina wyobraźni i sterta złomu.

Thomas Alva Edison

 

 

 <<<KLIKNIJ TUTAJ I ODBIERZ PREZENTY>>>